اين تفاوت به لحاظ محدوديت هايي است كه قانون در مورد عوامل تعيين سود اشخاص حقوقي ( درآمد ها و هزينه هاي مربوط به يك دوره مشخص) قائل شده است. از جمله موارد محدوديت هاي مزبور ميتوان هزينه هاي قابل قبول و ميزان استهلاكات را نام برد . بدين ترتيب ملاحظه مي شود كه درآمد مشمول ماليات شركتها طبق قانون مالياتهاي مستقيم عبارتست از سود ويژه ارائه شده در صورتهاي مالي انها پس از تعديلاتي كه لازم است براساس مقررات قانون مالياتهاي مستقيم در مورد اقلام درامد و هزينه و استهلاكات به عمل آيد.
بنابراين ماليات بردرآمد يكي از بهي هاي برآوردي واحد تجاري محسوب مي گردد كه معمولا" تحت عنوان ذخيره ماليات ثبت و به دليل انتظار پرداخت و تسويه آن از محل دارايي هاي جاري طي سال مالي آتي به شكل يك رقم مجزا در متن ترازنامه و در گروه بدهي هاي جاري گزارش مي شود.